De theedoeken van mijn tante

Ik denk niet dat ik ooit een minimalist word. Een leven zonder spullen, zonder eigendom, is voor mij een te radicaal leven in het nu. Ik ben gehecht aan geschiedenis en herinneringen en voor mij zijn de voorwerpen die ik om mij heen heb verzameld tastbare herinneringen aan personen en momenten in mijn leven. Voorwerpen kunnen herinneringen oproepen die anders al lang zouden zijn weggezakt en die geen enkel ander voorwerp of gedachte zo sterk kunnen oproepen als dat ene ding. Als het voorwerp weg is, dan is er niets meer dat die specifieke herinnering kan oproepen.

Zo zijn alle boeken in mijn boekenkasten herinneringen aan de momenten waarop ik ze kocht en las. Vaak is die herinnering niet heel concreet, maar roept het wel een gevoel op dat ik al heel lang niet meer gevoeld heb. Een blik op dat boek en ik ben weer dertig jaar terug in de tijd.